Πόσο υποφέρει ο παρανοικός;

Η παράνοια είναι μία πάθηση του μυαλού από την οποία το άτομο πραγατικά υποφέρει. Δημιουργεί μια δική του διαστρεβλωμένη πραγματικότητα συνήθως αρνητική, με στοιχεία καταδίωξης. Το ατομο πραγματικά υποφέρει και το σενάριο που έχει δημιουργήσει είναι τόσο ζωντανό που όταν ένας τρίτος τον ακούει να το περιγράφει δεν μπορεί να διακρίνει αν είναι αλήθεια αυτά που λέει, ισχυρίζεται και περιγράφει. Σχεδόν πάντα υπάρχουν πλαστά πρόσωπα τα οποία καταδιώκουν το άτομο και θέλουν να του κάνουν κακό, να το βλάψουν, φοβάται για τη ζωή του και όλοι συμπεριλαμβανομένης και της οικογένειας βάλλονται εναντίον του. Το άτομο υποφέρει και ψάχνει τρόπους να απαλλαγεί από όλα αυτά. Κλείνεται λοιπόν στο σπίτι, προσπαθώντας να διαφυλάξει την ακεραιότητα του, κλαίει, δεν απάντάει σε τηλέφωνα γιατί αν απαντήσει κάποιος θα είναι που θα τον απειλεί, δεν βλέπει τηλεόραση γιατί και σε αυτή την περίπτωση κάποιος θα του βάζει ιδέες και θα προσπαθεί να του περάσει μηνύματα που ενισχύουν τις σκέψεις του. Απομακρύνεται από τα κοντινά πρόσωπα και σχεδόν πάντα υπάρχει εμμονή με ένα συγκεκριμένο πρόσωπο υπαρκτό.


Η Ελένη, μια γυναίκα 52 ετών (δεν αναφέρονται αληθινά ονόματα και μερικά στοιχεία μπορεί να αλλάξουν) εδώ και δέκα χρόνια υποφέρει από αυτήν την πάθηση που λέγεται παράνοια. Στοιχεία πιθανής εμφάνισης σύμφωνα με τον συγγενικό της κύκλο υπήρχαν ανέκαθεν, μετά από όμως από ένα τραυματικό γεγονός για εκείνη, έναν θάνατο άρχισε το μαρτύριο της.

Η εμμονή της είναι ο σύζυγος της, που την υπεραγαπάει. Θεωρεί και πιστεύει με δύναμη ότι έχει εξωσυζυγική σχέση και ότι η άλλη γυναίκα θέλει το κακό της. Βέβαια αυτό είχε γενικευθεί και για όλα τα κοντινά της πρόσωπα. Τα παραληρήματα συχνά, με αποτέλεσμα να έχει χάσει τον ύπνο της, το ενδιαφέρον της για την εικόνα της, τον εαυτό της. Μόνη της έννοια είναι να περιφρουρήσει τον εαυτό της και να σωθεί από τον εχθρό, την άλλη γυναίκα.

Όταν κανείς βλέπει για πρώτη φορά ένα άτομο με παράνοια είναι δύσκολο να βγάλει συμπέρασμα και να κάνει διάγνωση. Η περιγραφή είναι τόσο ζωντανή και λεπτομερής που δεν αφήνει αμφιβολίες για κάτι άλλο. Γι΄αυτό πάντα σε αυτές τις περιπτώσεις όταν γεννάται μία τέτοια υποψία, καλό είναι να πέρνουμε και τη γνώμη ενός Ψυχιάτρου. Έτσι με την Ελένη σε ένα από τα ραντεβού μας κανονίσαμε να γίνει από κοινού με εμένα, τον σύζυγό της και τον Ψυχίατρο. Η διάγνωση ορθή. Η φαρμακευτική αγωγή απαραίτητη και η Ψυχοθεραπεία επίσης.

Σε συνδυασμό με την αγωγή και την εκμάθηση χειρισμών των παραληρημμάτων και της διαστρεβλωμένης πραγματικότητας η Ελένη έχει μάθει σε ικανοποιητικό βαθμό να χειρίζεται τις εμμονές της.

Η τήρηση ημερολογίου σε αυτή την περίπτωση είναι επίσης πολύ σημαντική. Έτσι μπορούμε να ελέγχουμε τη συχνότητα των παραληρημμάτων αλλά και ίσως την αιτία που τα προκάλεσε, όπως μπορεί να είναι η τηλεόραση.

Για τους συγγενείς προκειμένου να βοηθήσουν ενδείκνυται η επίδειξη υπομονής και μη συμμετοχής στα παραληρήμματα. Η τήρηση μιας σταθερής συμπεριφοράς που δεν θα ταράζει την ισορροπία του κόσμου του ατόμου και η σωστή επιλογή των λέξεων.