Η ενδοοικογενειακή βία είναι ένα φαινόμενο που συναντάται πολύ συχνά τα τελευταία χρόνια και στην Ελληνική κοινωνία. Δεν ξέρω κατά πόσο σαν αινόμενο έχει απασχολήσει τις αρχές και τα μέτρα που έχουν λάβει, αλλά μετά από μία μικρή έρευνα και συζητήσεις, δυστυχώς στη χώρα μας δεν υπάρχει κάποια σημαντική υποδομή για την αντιμετώπιση αυτού του φαινομένου.
Η ενδοοικογεναιακή βία δεν είναι μόνο το να χειροδικεί ο γονιός προς το παιδί ή προς τον /την σύντροφο αλλά και η λεκτική βία. Καμιά φορά η δεύτερη μπορεί να αποβεί πιο επικίνδυνη για την ψυχική υγεία και ισορροπία του παιδιού αλλά και της οικογένειας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει κάτι παθολογικό σε κάποιο μέλος της οικογένειας και σαν συνέπεια αυτού είναι επηρεάζονται και τα υπόλοιπα μέλη και είτε να μιμούνται τη συμπεριφορά του είτε απλά να θεωρούν από ένα σημείο και μετά ότι αυτό είναι το φυσιολογικό και έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται.
Ένας πατέρας αλκοολικός με δείγματα παράνοιας, εμμονές είναι η αιτία της ενδοοικογενείακής βίας, που μαζί του συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα μέλη. Οι άλλοι γίνονται κομμάτι και συνέχεια της παρανοικής του συμπεριφοράς, εγκλωβίζονται σε αυτή και δεν μπορούν να απεμπλακούν.
Ένας τέτοιος πατέρας μπορεί να γίνει ακόμα και επικίνδυνος τόσο για την ζωή των άλλων όσο και για την εξέλιξή τους. Τα διπλά μηνύματα που μεταδίδει σε σύντροφο και παιδιά μπερεδεύουν και εντείνουν την βία. Χαρακτηριστική συμπεριφορά είναι η υπερβολική αγάπη και προστασία που μπορεί να δείχνει από τη μία και από την άλλη η έντονη βία σωματική και φραστική. Οι υπόλοιποι από τη μεριά τους δεν ξέρουν πως να αμυνθούν και υιοθετούν την ίδια συμπεριφορά. Το παιδί στις περισσότερες των περιπτώσεων μεταφέρει αυτή τη συμπεριφορά στο σχολείο και στις κοινωνικές του δραστηριότητες με αποτέλεσμα να είναι μόνο του χωρίς φίλους, αλλά και επίσης σημαντική επίδραση είναι στη σχολική απόδοση. Ένας πελάτης μου, παιδί με τέτοια δείγματα στην οικογένεια του που βρίσκεται στην Γ τάξη του Δημοτικού σχολείου μετά βίας μπορεί να διαβάζει και να γράφει. Σκέφτεται συνέχεια το θάνατο και πως να σκοτώσει κάποιον. Η αυτοεκτίμηση του είναι χαμηλή και σύμμαχός του για επίδειξη ικανοτήτων και προβολής είναι η επιθετική συμπεριφορά τόσο σε άλλα παιδιά αλλά και σε μεγάλους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται πρώτα από όλα οι γονείς να κατανοήσουν ότι πρέπει να αλλάξουν την συμπεριφορά τους και να βοήθησουν πρώτα οι ίδιοι τους εαυτούς τους και μετά το ίδιο το παιδί.
Το συγκεκριμένο παιδί μετά από 8 μήνες Λογοθεραπείας και Ψυχοθεραπείας έχει ανέβει πνευματικά, επιζητά να διορθωθούν οι γονείς του και ο ίδιος σε πολλές περιπτώσεις θέλει να είναι υποστηρικτικός προς άλλα παιδιά. Η ενίσχυση, ο καθορισμός των ρόλων και η υιοθέτηση σε αρκετές περιτπωσεις ρόλων κύρους μέσα από το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικές. Η γέννηση της υπευθυνότητας και του σεβασμού προς τον εαυτό και μετά προς τους άλλους είναι απαραίτητη.
Η ενδοοικογεναιακή βία δεν είναι μόνο το να χειροδικεί ο γονιός προς το παιδί ή προς τον /την σύντροφο αλλά και η λεκτική βία. Καμιά φορά η δεύτερη μπορεί να αποβεί πιο επικίνδυνη για την ψυχική υγεία και ισορροπία του παιδιού αλλά και της οικογένειας.
Στις περισσότερες περιπτώσεις υπάρχει κάτι παθολογικό σε κάποιο μέλος της οικογένειας και σαν συνέπεια αυτού είναι επηρεάζονται και τα υπόλοιπα μέλη και είτε να μιμούνται τη συμπεριφορά του είτε απλά να θεωρούν από ένα σημείο και μετά ότι αυτό είναι το φυσιολογικό και έτσι πρέπει να συμπεριφέρονται.
Ένας πατέρας αλκοολικός με δείγματα παράνοιας, εμμονές είναι η αιτία της ενδοοικογενείακής βίας, που μαζί του συμπαρασύρει και τα υπόλοιπα μέλη. Οι άλλοι γίνονται κομμάτι και συνέχεια της παρανοικής του συμπεριφοράς, εγκλωβίζονται σε αυτή και δεν μπορούν να απεμπλακούν.
Ένας τέτοιος πατέρας μπορεί να γίνει ακόμα και επικίνδυνος τόσο για την ζωή των άλλων όσο και για την εξέλιξή τους. Τα διπλά μηνύματα που μεταδίδει σε σύντροφο και παιδιά μπερεδεύουν και εντείνουν την βία. Χαρακτηριστική συμπεριφορά είναι η υπερβολική αγάπη και προστασία που μπορεί να δείχνει από τη μία και από την άλλη η έντονη βία σωματική και φραστική. Οι υπόλοιποι από τη μεριά τους δεν ξέρουν πως να αμυνθούν και υιοθετούν την ίδια συμπεριφορά. Το παιδί στις περισσότερες των περιπτώσεων μεταφέρει αυτή τη συμπεριφορά στο σχολείο και στις κοινωνικές του δραστηριότητες με αποτέλεσμα να είναι μόνο του χωρίς φίλους, αλλά και επίσης σημαντική επίδραση είναι στη σχολική απόδοση. Ένας πελάτης μου, παιδί με τέτοια δείγματα στην οικογένεια του που βρίσκεται στην Γ τάξη του Δημοτικού σχολείου μετά βίας μπορεί να διαβάζει και να γράφει. Σκέφτεται συνέχεια το θάνατο και πως να σκοτώσει κάποιον. Η αυτοεκτίμηση του είναι χαμηλή και σύμμαχός του για επίδειξη ικανοτήτων και προβολής είναι η επιθετική συμπεριφορά τόσο σε άλλα παιδιά αλλά και σε μεγάλους.
Σε αυτές τις περιπτώσεις χρειάζεται πρώτα από όλα οι γονείς να κατανοήσουν ότι πρέπει να αλλάξουν την συμπεριφορά τους και να βοήθησουν πρώτα οι ίδιοι τους εαυτούς τους και μετά το ίδιο το παιδί.
Το συγκεκριμένο παιδί μετά από 8 μήνες Λογοθεραπείας και Ψυχοθεραπείας έχει ανέβει πνευματικά, επιζητά να διορθωθούν οι γονείς του και ο ίδιος σε πολλές περιπτώσεις θέλει να είναι υποστηρικτικός προς άλλα παιδιά. Η ενίσχυση, ο καθορισμός των ρόλων και η υιοθέτηση σε αρκετές περιτπωσεις ρόλων κύρους μέσα από το παιχνίδι είναι πολύ σημαντικές. Η γέννηση της υπευθυνότητας και του σεβασμού προς τον εαυτό και μετά προς τους άλλους είναι απαραίτητη.
