Τετάρτη 1 Ιουλίου 2009

Παιδί με αυτιστικά στοιχεία


Τι γίνεται στην περίπτωση που σε ένα γονιό ανακοινώνεται ότι το παιδί του παρουσιάζει αυτιστικά στοιχεία; Σίγουρα νιώθει να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια, πως συνέβει αυτό στον ίδιο και είναι πολύ πιθανό να δημιουργηθούν και τύψεις πως ο ίδιος ευθύνεται σε αυτή την περίπτωση.
Τι είναι ο αυτισμός όμως; Μήπως η ελλειπής πληροφόρηση και η δραματοποίηση καταστάσεων από την τηλεόραση διαστρεβλώνουν την πραγματικότητα; Σίγουρα παίζει πολύ σημαντικό ρόλο.
Ο αυτισμός είναι ένα φάσμα και εννοούμε με αυτό ότι ναι μεν η βαριά του μορφή έχει ίσως άσχημα για τους γονείς χαρακτηριστικά. Φάσμα σημαίνει λοιπόν πως είναι μια μορφή ιδιαιτερότητας με μεγάλη ποικιλία. Είναι σαν τα ερωτηματολόγια ερευνών που πρέπει να επιλέξει κανείς την απάντηση από το 0 έως το 10, από το καθόλου έως το πάρα πολύ και όλα τα ενδιάμεσα.

Τι συμβαίνει στην περίπτωση που ένα παιδί παρουσιάζει αυτιστικά στοιχεία; Είναι καταδικασμένο για μια ζωή και έτσι το αφήνουμε στη μοίρα του και προλαμβάνουμε ότι δεν θα έχει ανάπτυξη και εξέλιξη; Όχι βέβαια, αντιθέτως είναι παιδιά που τις περισσότερες φορές έχουν υψηλό δείκτη νοημοσύνης, πολύ καλή μνήμη και χαρίσματα.

Ας φέρουμε για παράδειγμα μία δική μου περίπτωση, στην οποία δεν χρησιμοποιηθεί το πραγματικό όνομα του παιδιού για λόγους δεοντολογίας αλλά και κάποια στοιχεία της αφήγησης ενδεχομένως να χρειαστεί να τροποποιηθούν.

Η Έρρικα είναι ένα κοριτσάκι, πολύ όμορφο και χαριτωμένο, 5 μιση ετών. Διεγνώσθη με αυτιστικά στοιχεία. Οι γονείς έξυπνοι άνθρωποι δεν επέλεξαν τη λύση ενός σχολείου ευτυχώς για αυτιστικά παιδάκια, ακθώς ποτέ δεν τους έγινε η πολύ σημαντική διευκρίνιση ότι πρόκειται για παιδί με αυτισμό αλλά υψηλής λειτουργικότητας.

Ξεκινήσαμε μαζί θεραπεία, τον περασμένο Φβρουάριου του 2009, σε συνδυασμό με Λογοθεραπεία και Εργοθεραπεία αλλά και ομαδικό παιχνίδι.

Η Έρρικα στην αρχή ελάχιστα μιλούσε σε άλλους παρά μόνο στον εαυτό της, ηχολαλούσε, δεν μπορούσε να απαντήσει σε ερωτήσεις που περιελάμβαναν το που, πώς, γιατί, τι, ποιος. Η βλεμματική της επαφή ήταν ελάχιστη και ο κινητικός της συντονισμός όχι πολύ καλός. Είχε εξαιρετικά καλή μνήμη, υπάκουε σε διαταγές και είχε μια σταθερή αλλά όχι flat συναισθηματική συμπεριφορά.

Με πολλή δουλειά, συμβουλευτική γονέων και εκμάθηση τρόπων άσκησης για το σπίτι, η Ερρικά αυτή τη στιγμή μετά από 5 μήνες έχει αρκετά καλή βλεμματική επαφή, ακρετά καλή επικοινωνία, απαντάει σε ερωτήσεις, συμμετέχει ενεργά στο ομαδικό παιχνίδι, διακρίνει τα λάθη από τα σωστά σε σχέση μετα υπόλοιπα παιδιά, δεν μιλάει για τον εαυτό της στο 3ο πρόσωπο, έχει γίνει πιο κοινωνική.

Βέβαια η δουλειά δεν έχει τελειώσει, υπάρχουν ακόμα αρκετά πράγματα που πρέπει να δουλευτούν έτσι ώστε να φτάσουμε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Αξίζει να σημειώσουμε ότι σε αυτές τις περιπτώσεις και γενικά σε όλες τις περιπτώσεις παιδιών, σημαντικό ρόλο για ένα καλό αποτέλεσμα παίζουν οι γονείς, η συνεργασία τους και η επιθυμία τους να βοηθήσουν. Και πάνω από όλα να μην βλέπουν το παιδί τους σαν ένα παιδί με πρόβλημα αλλά σαν ένα παιδί με μία ιδιαιτερότητα που πολλές φορές μπορεί να είναι και χάρισμα.