Δευτέρα 6 Φεβρουαρίου 2012

Η Ρένια Τσιτσιμπίκου μιλάει και εκφράζεται.....


Συνέντευξη με την Ρένια Τσιτσιμπίκου
Από τη Βίκυ Μιχελή, Ψυχολόγο

Μετά από μια επικοινωνία που είχα με την Ρένια Τσιτσιμπίκου, την γνωστή δημοσιογράφο της εκπομπής Μένουμε Ελλάδα που εκπέμπει ή μάλλον εξέπεμπε από την συχνότητα της ΝΕΤ, δέχθηκε να κάνουμε μια συνέντευξη που να αφορά στην Ψυχική Υγεία, τη δύναμη της προβολής της από την τηλεόραση αλλά και τους τρόπους που πρέπει κάποιος να την αντιμετώπιζει. Η Ρένια για 6 χρόνια κάθε μεσημέρι μας κρατούσε συντροφιά μαζί με τον Γιώργο Αμυρά και μαζί τους ταξιδεύαμε στα πανέμορφα μέρη της χώρας μας. Η εκπομπή δεν ήταν μόνο ταξιδιωτική αλλά ταυτόχρονα εκπαιδευτική και επιμορφωτική. Με λίγα λόγια μια αξιόλογη προσπάθεια για ποιοτική τηλεόραση που προβάλλει το ήθος και την παιδεία.

Β.Μ. Ρένια μετά από 6 χρόνια εκπομπής ξαφνικά βρίσκεται η ΕΡΤ μετέωρη και μαζί με αυτή χιλιάδες εργαζομένοι βιώνουν μια ανασφάλεια χωρίς τέλος και ίσως χωρίς ελπίδα; Πόσο έχεις επηρεαστεί από αυτή την απρόσμενη αλλαγή στη ζωή σου και από το γεγονός ότι στερείσαι να κάνεις κάτι το οποίο αγαπάς;

Ρ.ΤΣ. Δυστυχώς δεν είναι η πρώτη φορά που βρισκόμαστε στη δυσάρεστη θέση να είμαστε χωρίς εργασία πολλοί συνάδελφοι. Την ίδια διαδικασία περάσαμε ξανά και το καλοκαίρι του 2010, όπου για πολλούς μήνες βρεθήκαμε εκτός ΕΡΤ, λόγω της διακοπής των συμβάσεών μας, και ζήσαμε την ανασφάλεια και την αβεβαιότητα της ανεργίας. Γεγονός είναι ότι, σ’ αυτή την περίοδο της κρίσης, δεν έχεις περιθώριο να «θρηνήσεις» αυτό που αγαπάς, γιατί δεν κρύβω ότι την συγκεκριμένη εκπομπή, το θέμα της, το έχω αγαπήσει και πιστέψει πάρα πολύ. Αυτό που προέχει είναι η επαγγελματική αποκατάσταση, η επιβίωση, σε έναν επαγγελματικό χώρο που βρίσκεται σε τέλμα, και ει δυνατόν, η διασφάλιση της αξιοπρέπειας του κάθε επαγγελματία.
Σίγουρα πάντως, αυτή τη δεύτερη φορά που η εκπομπή σταμάτησε, η αντιμετώπιση μου ήταν πιο ψύχραιμη. Καταλαβαίνω ότι προέχει η ψυχική και σωματική μου υγεία και μετά έρχονται όλα τα υπόλοιπα.


Β.Μ Κατά την άποψη μου η οικονομική κρίση την οποία βιώνουμε, έχει κλονίσει και τα μέσα πολιτισμού όπως είναι η τηλεόραση. Παρατηρώ μια ύφεση και στα Μέσα και ταυτόχρονα την απαξίωση της ανθρώπινης νοημοσύνης. Νιώθω σαν να περιγελούν τον πόνο του μέσου ανθρώπου και ταυτόχρονα προωθούν μια ελαφρότητα σκέψης και απροβληματισμού. Ποια είναι η γνώμη σου πάνω σε αυτό;

Ρ.ΤΣ. Νομίζω ότι η είκονα της ελληνικής τηλεόρασης δεν έχει διαφοροποιήθει ιδιαίτερα λόγω της κρίσης. Μιλώντας για την ιδιωτική τηλεόραση, τα φτηνά – και ευτελή - προγράμματα που είχαμε τα τελευταία χρόνια παραμένουν, ίσως σε μικρότερο αριθμό γιατί πια κι αυτά κοστίζουν (!). Παράλληλα, υπάρχουν ακόμα εκπομπές που ονειροβατούν και συντηρούν το lifestyle των χρόνων της «ευμάρειας» γιατί υποθέτω δεν γνωρίζουν πώς να προσεγγίσουν την πραγματικότητα που βιώνουμε όλοι. Όσο για τη δημόσια τηλεόραση, παραμένει πιστή στο να προάγει τον πολιτισμό, την τέχνη, την επιστήμη, την ενημέρωση – και δεν είναι τυχαίο ότι στα μεγάλα και σημαντικά που συμβαίνουν στον τόπο μας βρίσκεται πάντα στην πρώτη γραμμή – παρ’ όλο που αντιμετωπίζει τόσα σημαντικά προβλήματα τους τελευταίους μήνες, με αποτέλεσμα για πολύ καιρό το πρόγραμμά της να μην υφίσταται στον τηλεοπτικό αέρα.

Β.Μ. Χωρίς να θέλω να διεισδύσω σε προσωπικά αυλάκια ήθελα να σε ρωτήσω πια είναι η γνώμη σου για την επίσκεψη σε κάποιον Ψυχολόγο; Είναι κάτι που θα έκανες σε κάποια στιγμή της ζωής ή ενδεχομένως κάτι που έχεις ήδη κάνει; Αν ναι πιστεύεις ότι σε βοήθησε;

Ρ.ΤΣ. Κάνω ψυχανάλυση εδώ και τέσσερα χρόνια και νομίζω ότι αυτό σου απαντάει σχεδόν όλα τα ερωτήματα! Ναι, φυσικά και πιστεύω ότι με έχει βοηθήσει, το έχω δει, και θεωρώ ότι αυτή η διαδικασία στην οποία έχω επιλέξει να μπω για να γνωρίσω καλύτερα τον εαυτό μου και την πορεία μου, δεν έχει τέλος, με την έννοια που θα είχε η θεραπεία μιας ασθένειας. Νομίζω ότι κάθε άνθρωπος δικαιούται και οφείλει να κάνει ψυχανάλυση, ακόμα και αν πιστεύει ότι δεν του χρειάζεται.

Β.Μ. Στην εκπομπή σας έβλεπα στα μηνύματα που περνούσαν πως πολλοί άνθρωποι πέρα από το να προτείνουν μέρη της Ελλάδας για προβολή, σας ευχαριστούσαν για την συντροφιά που τους κρατούσατε κάθε μεσημέρι. Αυτό είναι ιδιαίτερα σημαντικό να καταφέρνει μια εκπομπή να το προσφέρει καθώς υπάρχουν συνάνθρωποί μας που για κάποιο λόγο έχουν βρεθεί σε ένα τέλμα και ψάχνουν τρόπους να βγουν από αυτό, παίρνοντας κίνητρα έστω και από μια εκπομπή που μπορεί να τους ταξιδεύει για λίγο μακριά από τις σκέψεις τους.

Ρ.ΤΣ. Είτε είναι η δύναμη της εικόνας που γαληνεύει το μυαλό, είτε η επικοινωνία που είναι έντονη με κάθε γωνιά της χώρας, είτε επίσης οι προτάσεις που δίνουμε, οι εναλλακτικές για να κάνει κάποιος κάτι διαφορετικό, το σίγουρο είναι ότι όλοι, ακόμα και εγώ με τον Γιώργο, σ’ αυτό το δίωρο «ταξιδεύουμε», χαλαρώνουμε, βλέπουμε τη ζωή με άλλο μάτι. Είναι πολλές οι φορές που έχουμε μπει στο πλατό, φορτωμένοι με τα δικά μας καθημερινά προβλήματα και τελειώνοντας την εκπομπή, να είμαστε ανάλαφροι και χαρούμενοι. Η ενέργεια που εισπράττουμε απ’ όσα σου προανέφερα, δεν περιγράφεται! Είναι το καλύτερο τονωτικό και αγχωλυτικό που μπορείς να φανταστείς!

Β.Μ. Τι θα συμβούλευες όλους τους ανθρώπους που θα διαβάσουν αυτή τη συνέντευξη; Τι θα τους πρότεινες να κάνουν για να προάγουν την εσωτερική τους ευτυχία και αν κάπου την έχουν χάσει τι θα πρότεινες να κάνουν για να την ανακτήσουν; Σίγουρα το οικονομικό κομμάτι καθορίζει την ποιότητα της ζωής μας αλλά όχι όλη μας τη ζωή.

Ρ.ΤΣ. Νομίζω ότι η μεγαλύτερη επένδυση που μπορούμε να κάνουμε αυτή την περίοδο – και ίσως είναι και το μόνο θετικό που έχει προκύψει από την κρίση – είναι να επαναπροσδιορίσουμε τις σχέσεις με τους ανθρώπους μας. Την οικογένεια και τους φίλους μας. Μετά από χρόνια αποξένωσης και μοναξιάς, είναι ίσως η ώρα να επιστρέψουμε στις βασικές αξίες: την αγάπη, την θαλπωρή, την αλληλεγγύη, τη συντροφικότητα.

Β.Μ. Ρένια θα ήθελα να σε ευχαριστήσω για το χρόνο που αφιέρωσες για αυτή τη συνέντευξη, εύχομαι στα εργασιακά να πάνε όλα κατ’ ευχήν και όλοι μας να βγούμε πιο δυνατοί από αυτή την εξαιρετικά κατάσταση και επιτέλους να καταλάβουμε πως μέσα από τις οικονομικές αντιξοότητες καλό είναι να προάγουμε το πνεύμα μας και την ψυχή μας.

Ρ.ΤΣ. Σ’ ευχαριστώ πολύ.